Irene Sloof

Irene Sloof

Don't count the days, make the days count.

Ga naar profiel

Blog
23 augustus 2019

Stil zitten is iets dat mij soms heel goed af gaat, maar heel vaak ook niet. Actief bezig zijn als sporten, gezelligheid opzoeken en aandacht voor de mensen om mij heen horen bij mij. Reflecteren op de gebeurtenissen schiet er dan soms bij in. Dan is dit een mooi moment om even stil te staan bij wat deze zomer is geweest en wat er nog komen gaat.

In de eerste week van juli vond het EK dames plaats in Rotterdam. Het toernooi waar de beste vier Europese ploegen zich konden plaatsten voor de Paralympische Spelen in Tokyo. Naast ons plaatsen en de Europese titel verdedigen kwam er ander doel bij, namelijk laten zien om goed wij als team kunnen spelen en hoe aantrekkelijk rolstoelbasketbal is.

Als ik voor mij persoonlijk dit EK de revue laat passeren komen vooral de momenten boven dat ik zag dat het eigen niveau van alle speelsters in wedstrijden tot uiting kwam. Een heel jaar train ik met alle speelsters, en met een 5 tal zelfs dagelijks. De ontwikkeling die deze meiden doormaken is groots en het harde werken wilde ik beloond zien in wedstrijden, op momenten dat het erom gaat. Niet voor mij, maar voor hen zelf. Al jaren investeren ze om de beste basketballer te worden die ze kunnen zijn. Mijn overtuiging is dat wanneer dit gebeurt, winnen een logisch gevolg kan zijn. Echter winnen is niet altijd logisch en zeker nooit vanzelfsprekend, hoe hard je ook traint en hoeveel je er ook voor laat.

Winnen deden we. Het hele toernooi lang, en in de finale tegen een wel bekende tegenstander, Groot-Brittannië. Hebben we gespeeld zoals wij kunnen? Ik denk alleen in de finale, dat onze beste wedstrijd van het toernooi was. Ik heb verspreid over het toernooi gedrag gezien dat mij trots maakte. Ik herkende wat een heel jaar hard werken doet. Om wat voorbeelden te noemen; de fysieke fitheid, kracht en uithoudingsvermogen, van een aantal speelsters, onervaren meiden die op een volwassen wijze wedstrijden spelen, heel bewust met voeding en herstel bezig zijn en de ’simpele’ basketbal fundamentals die we dag in en dag uit trainen, ook op woensdagochtenden om 8:30 uur. Van dat soort momenten geniet ik!

Ik heb genoten van de beschaafde oranje zee die er dagelijks op de tribune zat. In het Topsportcentrum van Rotterdam zaten tussen alle fans ook elke dag mijn ouders. Vroeger toen ik zelf speelde hebben ze maar weinig wedstrijden gemist. Zij maakten het mogelijk dat ik zoveel tijd, energie en hun geld kon investeren om de beste basketballer te worden die ik kon zijn. Om hen daar elke avond in het publiek te zien voerde me weer even terug naar die fantastische tijd. Vandaag werden de cijfers bekend gemaakt door Basketball Experience Nederland die dit toernooi heeft georganiseerd. Naast mijn ouders, broer, familie en vrienden zijn er nog bijna 7 miljoen mensen bereikt via tv, livestream en de diverse internetkanalen. Wat een prachtig resultaat!

Stil zitten daarna dus …. oh nee. Anderhalve week na het EK dames ben ik aangesloten bij de nationale herenselectie. Met dit team gaan we van 30 augustus tot en met 8 september strijden voor een plek bij de eerste vier, dat ook recht geeft op plaatsing voor de Spelen in Tokyo volgend jaar. Als assistent coach binnen de staf van de heren pas ik mij aan. Voor 2012 werkte ik ook als assistent coach van het herenteam en dagelijks train ik 10 jongens, waarvan er 3 deze selectie gehaald hebben, dus heel erg wennen is het voor mij niet.

Ik geniet van het hoge tempo waarop er gespeeld wordt. In Walbrzych, Polen zullen we in het toernooi moeten groeien. Wedstrijd voor wedstrijd is de focus. We zitten in een poule met Spanje, Frankrijk, Turkije, Rusland en Israël. In de voorbereiding zijn we op dezelfde plek geweest als waar het EK plaats vindt. De mannen zijn goed voorbereid en zitten te popelen om eindelijk voor het echie te spelen!!

Meteen aan de slag?

Kennismaken met Rolstoelbasketbal of meer weten over 'goed' zitten? Boek een clinic met het team of vraag zitinstructies aan.